Mijn screeningsysteem…

Op onze site publiceren we elk kwartaal de screeningresultaten van ondertussen bijna 1000 fondsen, trackers en zelfs holdings. In vele artikels wordt er verwezen naar die screenings. Zoals meermaals gebeurt, kwam ik eigenlijk toevallig uit op dit systeem.

Zowel bij de verzekeringsmaatschappij als daarna bij een bank was ik een radertje in de verkoop van die producten. Daardoor kon ik beschikken over heel wat uitleg en info van de analisten en collega’s als van de sales-managers van de fondsenhuizen die hun fondsen “in the picture” kwamen zetten.

Langzaam aan begon ik zelf aan de opbouw van een portefeuille. Met de nadruk op langzaam want ik ben zeker niet rijk en heb zodoende een hekel aan geld verliezen. Eigenlijk een Belg zoals er velen zijn.

Mits al die info uit de eerste hand waren mijn resultaten niet zo denderend. Als we aan al die “adviseurs” zouden vragen om hun eigen persoonlijke portefeuille eens op tafel te leggen, dan ben ik er quasi zeker van dat velen van die vlotte praters een toontje lager zouden zingen. De vertwijfeling zou toeslaan…

Daarom begon ik van een aantal fondsen de NIW te registreren: eerst dagelijks, maar om practische redenen al snel om de 14 dagen. Wat bij mij vooral verbazing opwekt, is het feit dat vele fondsenuitgevers deze historieken als het ware verstoppen of het eerder onmogelijk maken om ze terug te vinden. Ik begrijp dat sommige instellingen daar ook weer geld uitkloppen maar ik begrijp niet dat fondsenuitgevers die eenheidsprijzen niet open en bloot publiceren. Wat hebben ze te verstoppen ? Mag de waarheid niet gezien worden ?

Eens je zowat reeksen NIW’s in bezit hebt, kan je allerlei berekeningen en grafieken gaan samenstellen. Daarmee kwam ik niet verder en moest bijna gaan geloven dat je met die cijfers uit het verleden niets kan aanvangen.

Ondertussen, na de crash van 2000 en 2008 kwam ik op het idee om gaan te kijken hoe de fondsen zich door deze crisissen manoeuvreerden. Ik nam als startdatum een moment voor de klap en ging nakijken welke fondsen er kort daarna weer hersteld waren. Ging dat snel, lukte dat helemaal niet…

Het Eureka-moment ! :

Ik liet aan mijn mentor zulke lijstjes zien en die gaf mij als antwoord: “als je mij zegt wanneer je start, dan zeg ik jou welke fondsen er op de eerste plaats komen.“

Ik kwam alzo tot de vaststelling dat ik van die momentopnames, van die data, moest afgeraken.

Toen begon ik bij elke notering het laatste jaarresultaat te berekenen en al die jaarresultaten op te lijsten. Toen ik met die lijsten aan de slag ging, kreeg ik werkelijk nieuwe inzichten op de fondsen. Ik kon het gemiddeld (het mediaan) jaarlijks rendement berekenen. Geen staalharde garantie maar een duidelijk zicht op de prestatie van een fonds. Na verloop van tijd bleek die mediaan ook erg bruikbaar omdat die blijkbaar een vrij stabiel gegeven vormt. De prestaties sluiten in grote mate aan bij dat gemiddelde.

Je dient natuurlijk over voldoende historiek te beschikken om betrouwbare parameters te verkrijgen. Wij nemen aan dat dat er minstens 120 moeten zijn = dat betekent dat het fonds minstens 6 jaar dient te bestaan !

Ik kon ook zien wat de minste prestatie en de beste prestatie ooit was. Zoals men bij de verzekeringen de schadelast tracht te voorspellen, werden de uitersten buiten beschouwing gelaten en evolueerde dit ondertussen tot onze BEAR (percentiel 10) en onze BULL (percentiel 90) zodat je als het ware de vork of de marge krijgt waarin zowat 80% van de resultaten terecht komt.

Aan de schommelingen tussen de opeenvolgende resultaten kan je ook precies afleiden hoe volatiel een fonds is. Na verfijning zijn we dat op onze site de RISK gaan noemen

Je krijgt alzo een massa aan parameters die je toelaten om fondsen en trackers te vergelijken… en je keuze te maken.

Ik kan best geloven dat die hele screeninglijst niet zo erg overzichtelijk is. Door de bomen zie je het bos niet meer. Als je echter bepaalde groepen uitfiltert dan wordt een selectie gemakkelijk: welke volatiliteit laat je toe, welk rendement heb je op het oog en welk fonds uit die groep beantwoordt aan die eisen. Weer geen staalharde garantie maar de tijd van kiezen op goed geluk of louter buikgevoel is voorbij.

Een praktisch voorbeeld:

Ik werk momenteel aan een afzonderlijke screening van een aantal trackers. Het doorslaande argument voor velen om zich tot die groep te beperken, zijn de “lage” beheerskosten. Ik heb al aangetoond dat er een (weliswaar beperkte) reeks actief beheerde fondsen is die die ETF’s met glans verslaat. Blijkt nu ook in die specifieke studie dat de tracker met de hoogste kosten (bijna het dubbele) een identieke tracker met een lagere kostenstructuur grandioos verslaat. Dat toont aan dat die zoektocht naar de laagste kosten zinloos is want een goedkoop brolfonds blijft nu eenmaal een brolfonds.

Maar da’s voor later. Wel een goede reden voor diegenen die nog niet geloven in mijn systeem om toch uit te kijken naar dat artikel tijdens de volgende dagen.